Lionder - Τραγουδάμε δίχως φόβο (Canción Sin Miedo)

Να τρέμει το κράτος, να κλείνουν οι δρόμοι

Δεν είναι όλες εδώ, λείπουν οι δολοφονημένες

Σε μια κοινωνία που ακόμα οι άντρες σκοτώνουν τις γυναίκες, τι έχει απομείνει τελικά; Θλίψη και οργή.
Τίποτα άλλο.

Αυτό ήθελα να εκφράσω μέσα από τη δική μου εκδοχή του τραγουδιού που έχει γράψει για τις γυναικοκτονίες στο Μεξικό η Vivir Quintana, το Canción Sin Miedo, και που μετέφερε για πρώτη φορά στην ελληνική πραγματικότητα η Ανοιχτή Ορχήστρα.

Για όλες τις θηλυκότητες που θρηνούμε κάθε μέρα.

Ευχαριστώ την αγαπημένη μου @vortunart για την κάμερα και την καλλιτεχνική της μάτια.
Μίξη/Mastering: Ibo Himi




Τραγουδάμε Δίχως Φόβο (Canción Sin Miedo)
Στίχοι:

Να τρέμει το κράτος, να κλείνουν οι δρόμοι
Να τρέμει όποιος χέρι τολμά και σηκώνει
Τους παίρνουν με βία την ξεγνοιασιά
Τους φύτεψαν φόβο, μα φυτρώσαν φτερά

Και κάθε λεπτό σχεδόν κάθε μέρα
Θρηνούμε μια κόρη αδερφή και μητέρα
Μέσα σε μια νύχτα τις εξαφανίζουν
Συνένοχος είναι όποιος σιωπά σαν τις αφανίζουν

Για εκείνες τις νύχτες που γύριζε μονη
Στη θέα μιας μορφής το αίμα της να παγώνει
Για ολα τα χέρια που σφίγγουν κλειδιά
Γινόμαστε όλες μαζί μια γροθιά!

Δικαίωμα δεν έχεις στο σώμα μου επάνω,
Δε σου πέφτει λόγος πού πάω και τι κάνω
Δεν είναι αγάπη ο πόνος κι η βία
Όλες απαντάμε, αν αγγίξεις μία

Κι αν δε το κατάλαβες τούτοι οι στίχοι
Φωνάζουν πως βρίσκεται εδώ από τύχη
Με οργή τραγουδάει, ακούστε την όλοι
Στο σπίτι αν δεν έρθει, κάψτε την πόλη

Τη λένε Ανίσα, Καρολάιν και Ελένη
Τη σκότωσε το σύστημα που τους ξεπλένει
Είναι η Τζεβριέ, η Ζάκι, η Μαρία
Νεκταρία, Ανθή, Ζωή, Αδαμαντία
Στο όνομα της γράψτε νέα ιστορία

Για εκείνες τις νύχτες που γύριζε μονη
Στη θέα μιας μορφης το αίμα της να παγώνει
Για όλα τα χέρια που σφίγγουν κλειδια
Γινόμαστε όλες μαζί μια γροθιά!

Δικαίωμα δεν έχεις στο σώμα μου επάνω,
Δε σου πέφτει λόγος πού πάω και τι κάνω
Δεν είναι αγάπη ο πόνος κι η βία
Όλες απαντάμε, αν αγγίξεις μία


Original στίχοι:

Να τρέμει το κράτος, να κλείνουν οι δρόμοι
Να τρέμει όποιος χέρι τολμά και σηκώνει
Μας παίρνουν με βία, την ξεγνοιασιά
Μας φύτεψαν φόβο, μα φυτρώσαν φτερά

Και κάθε λεπτό σχεδόν κάθε μέρα
Θρηνούμε μια κόρη αδερφή και μητέρα
Μέσα σε μια νύχτα μας εξαφανίζουν
Συνένοχος είναι όποιος σιωπά, σα μας αφανίζουν

Για εκείνες τις νύχτες που γύριζα μονη
Στη θέα μιας μορφής το αίμα μου να παγώνει
Για ολα τα χέρια που σφίγγουν κλειδιά
Γινόμαστε όλες μαζί μια γροθιά!

Δικαίωμα δεν έχεις στο σώμα μου επάνω,
Δε σου πέφτει λόγος πού πάω και τι κάνω
Δεν είναι αγάπη ο πόνος κι η βία
Όλες απαντάμε, αν αγγίξεις μία

Κι αν δε το κατάλαβες τούτοι οι στίχοι
Φωνάζουν πως βρίσκομαι εδώ από τύχη
Με οργή τραγουδάω, ακούστε με όλοι
Στο σπίτι αν δεν έρθω, κάψτε την πόλη

Με λένε Ανίσα, Καρολάιν και Ελένη
Με σκότωσε το σύστημα που τους ξεπλένει
Είμαι η Τζεβριέ, η Ζάκι, η Μαρία
Νεκταρία, Ανθή, Ζωή, Αδαμαντία
Στο όνομα μου γράψτε νέα, ιστορία

Για εκείνες τις νύχτες που γύριζα μονη
Στη θέα μιας μορφης το αίμα μου να παγώνει
Για όλα τα χέρια που σφίγγουν κλειδια
Γινόμαστε όλες μαζί μια γροθιά!

Δικαίωμα δεν έχεις στο σώμα μου επάνω,
Δε σου πέφτει λόγος πού πάω και τι κάνω
Δεν είναι αγάπη ο πόνος κι η βία
Όλες απαντάμε, αν αγγίξεις μία

Comments

  • ×